Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Ελεύθεροι οι «μικροί τρομοκράτες»

ΑΓΚΥΡΑ: Τη χαλάρωση του εξοντωτικού νομικού πλαισίου, που τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει χιλιάδες κούρδους εφήβους στις φυλακές «δι΄ ασήμαντον αφορμήν», αλλά με βαρύτατες κατηγορίες, επιχειρεί τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά την ψήφιση σχετικής τροπολογίας στον ισχύοντα σκληρότατο αντιτρομοκρατικό νόμο από την τουρκική Εθνοσυνέλευση....


Ηδη τα πρώτα παιδιά, ηλικίας κάτω των 18 ετών, άρχισαν να απελευθερώνονται, όπως η 15χρονη Μπεριβάν Σαγιάκα, μια ζωηρή μικρή Κούρδισα από το πάμφτωχο Μπατμάν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, που έμεινε 10 μήνες στη φυλακή με την κατηγορία της «υπόθαλψης της τρομοκρατίας», επειδή πήρε μέρος σε διαδήλωση η οποία χαρακτηρίστηκε «φιλική προς το ΡΚΚ» από τους δικαστές.

Η Μπεριβάν είναι χαρακτηριστική περίπτωση της κατηγορίας κρατουμένων που ο τουρκικός Τύπος ονομάζει «μικρούς που πετάνε πέτρες»: παιδιά κάτω των 18 ετών, που συλλαμβάνονται- με βάση την αντιτρομοκρατική νομοθεσία του 2006- επειδή πήραν μέρος σε μια «φιλοτρομοκρατική» διαδήλωση, εθεάθησαν να φωνάζουν κάποιο «αντιτουρκικό» σύνθημα ή πέταξαν μια πέτρα προς τη μεριά της σιδερόφρακτης τουρκικής στρατο-χωροφυλακής. Τα παιδιά αυτά φυσικά δεν είναι τρομοκράτες: κάλλιστα όμως μπορούν να γίνουν όταν βγουν από το «πανεπιστήμιο» των φυλακών, όπου διδάσκονται τα μυστικά της παρανομίας από τους μεγαλύτερους κούρδους κρατουμένους. Οπως είπε η Μπεριβάν στον ανταποκριτή των «Νew Υork Τimes», η φυλακή ήταν πολύ σκληρή για ένα κορίτσι της ηλικίας της, αλλά αύξησε την αποφασιστικότητά της: θέλει να εγκαταλείψει τη ζωή της γαζώτριας, δουλειά που ξεκίνησε από τα 12 της χρόνια λόγω της ανέχειας, και να σπουδάσει νομικά, για να μπορεί να υπερασπίζεται στο μέλλον παιδιά σαν την ίδια...

Το πρόσφατο μακελειό στα ανοιχτά της Γάζας μπορεί να ενίσχυσε τον τουρκικό εθνικισμό, αλλά εξόργισε τους Κούρδους και υπονόμευσε τη «χλιαρή» προσπάθεια του Ερντογάν για επίλυση του Κουρδικού. Για πολλούς Κούρδους, οι λεονταρισμοί Ερντογάν υπέρ των «αδελφών» Παλαιστινίων, την ίδια στιγμή που συνεχίζει τη σκληρή καταπίεση της κουρδικής μειονότητας, θεωρούνται βαθύτατα υποκριτικοί και ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» της εξέγερσης.

«Πώς τολμά η Τουρκία να στέλνει πλοία στη Γάζα, όταν το δικό της σπίτι φλέγεται; Εμείς δεν είμαστε μουσουλμάνοι;» αναρωτιέται η μητέρα της Μπεριβάν.

Οι αντάρτες ξαναπήραν τα όπλα


Τον Ιούνιο το ΡΚΚ έσπασε τη μονομερή ανακωχή την οποία είχε κηρύξει 14  μήνες νωρίτερα και ξεκίνησε νέο κύμα επιθέσεων κατά των τουρκικών  Δυνάμεων Ασφαλείας. Περισσότεροι από 80 τούρκοι στρατιώτες και αστυνομικοί έχουν ήδη πληρώσει με τη ζωή τους την αναζωπύρωση της εξέγερσης. Καθώς το τουρκικό «βαθύ κράτος» σκληραίνει συνεχώς τη στάση του, με «εκκαθαριστικές» επιδρομές τόσο εντός Τουρκίας όσο και στο Βόρειο Ιράκ, πολλοί στην Τουρκία φοβούνται τη σύντομη επιστροφή στα αιματηρά χρόνια της δεκαετίας του 1990, με τους χιλιάδες νεκρούς και τους εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους.